kuzeyin teyzesi

gecenin bi yarısı ayaktayım.kafamda bir dolu düşünceler yine!
kız kardeşim nişanlandı apar topar.babacığım uzak memleketlere uzun süreliğine gitmeden...biz de apar topar şehir değiştirdik kuzeyimin teyzesi için. prensesler gibi olmuştu melek kardeşim. hep gülüyordu.bense hep durgundum.kardeşimi paylaşamamak mı, 90 kg ya ulaşmış olmak mı, yoksa evde yatıyor olmaktan iyice asosyalleşmekten mi bilmem,tüm gün zorla güldüm. hatta bir ara ortadan kaybolup ağladım.bi tanecik sevgilim farketti sadece ağladığımı.belki de korktum.kaç yaşına gelirse gelsin benim küçük kara kızım olarak kalacak olan kardeşimi birilerinin inciteceğinden ve incitenleri bu sefer dövemeyeceğimden :) korkuyorum(o daha minicikken bizde işler böyle yürümeye başlamıştı-birileri onu üzer bende döverdim...) tüm dualarım seninle meleğim.hep çok mutlu ol.

kuzeyim için şafak 54. el emeğimi ortaya çıkarma inadımı bi kenara bırakıp kapı süsünü satın aldık.ama kararlıyım.şekerlerini biraraya getirme işi ve sepetini ben yapacağım. sırtım ve ayaklarım izin verdiği ölçüde tabi. ben uyurken ayak tabanlarımı ve sırtımı birileri dövüyor sanırım çünkü tabanlarım hep şiş, sırtım hep acıyor sanki yaraymış gibi.uzun süre yatay durumda kaldıysam kaldırma görevi sevgilimin maalesef çorap giydirme de öyle.artık ayaklarıma sadece uzaktan el sallıyorum.kuzey sanırım halinden memnun.12 gün sonra görmeye gideceğiz minik oğlumu.bakalım ne kadar kilo almış. dr amcası tam doğum tarihimizi söyler belki.