bebeğimin gelmesine 95 gün kaldı-tabii bu takvimlerin gösterdiği-
hava sıcacık-yattığım yerden anladığım kadarıyla...-camdan görebildiğim tek ağaç yemyeşil olmuş.gözümü kapatıp aslında 38 beden olduğumu, hızlı hızlı hareket edebildiğimi, pijamasız şık şık dolaşabildiğimi, deniz olan bir yerlerde şöyle gönlümce demli çay içebildiğimi hayal ediyorum.daha neler neler...
fimolarımı bile bir kenara kaldırdım.oğlumun kapı süsü yapılacaktı daha.bi ton eksiği varken yatmanın sırasımı?
tam bu sırada 46 yaşında aramızdan ayrılan yakışıklı amcam, 29 yaşında kalp krizi geçiren güleç yüzlü arkadaşım geçiyor aklımdan utanıyorum.onların da bir sürü hayalleri vardı eminim.
gün elinde olanlara gülümseme günüdür.kocaman göbeğimi dolayısıyla bebeğimi okşayıp beni bırakmadığı,34 cm lik boyuna bakmadan bana yeni öğretiler kazandırdığı için teşekkür etme günüdür.