iş mi o da neydi?

işe dönüş zamanı geliyor yavaştan.kuzeyi düşündükçe boğazıma bişeyler düğümlense de hemen aklımdan "geleceği için çalışıyor olmam lazım"diye geçiriyorum.
bakıcı arayışlarımız başladı bile.2 ayrı kişiyle görüştüm-sevgilim yoktu-2 side "h"harfiyle başlıyordu-ne tuhaf-ilki 45 yaşında,bizim evimize gelmeyi kabul etti.kuzeye verebileceği pek bişey yok. yedir,içir,yatır o kadar...oyun kitap hak getire.acaba çok mu ön yargılıyım? tüm görüşme boyunca çantası kucağında oturdu. kuzeyi hiç kucaklamadı.ve abartı bir ücret istedi.2 ci kendi evinde bakmayı istedi.34 yaşında.sessiz sakin.daha candan daha samimi.şimdilik babannemiz bakacak.arada annanemiz de gelecek.
kuzey olan biteni hissediyor gibi daha huysuz.hiç kucaktan inmiyor gece en az 5 kez kalkıyor.yüzünü yüzüme sürüp duruyor.
ah annecim ben istemezmiyim hep seninle koyun koyuna olmak...of yine fena oluyorum ama yok bu ritme girmemeliyim sonu fena biliyorum.
dişlerimiz 7 tane oldu.gel gel ve go go ,ba ba ba diyor. birde benim anne olarak anlamak istediğim başka bir kelime. emekleme hala yok.ayakları daha sağlam basıyor yere(gerçek anlamda yani:))